'Dus u wilt zeggen
dat ik lieg?’, zegt de niet onknappe politieagente terwijl zij opkijkt
van haar bonnenboekje.
Wij staan ‘dubbel’ geparkeerd
voor de deur van mijn zwager Rein op de Loosduinsekade. Wij staan daar
dubbel omdat een stopteken achter mij knippert. Ook sterk, denk ik nog,
precies voor de deur van Rein kan ik nu de auto laten staan, maar wel op
een punt waar een paar jaar terug al eens een auto vol achterop was gereden.
Mevrouw de agente is achter
mij aangesneld omdat ik volgens haar 'levensgevaarlijk door rood ben
gereden. Ik moest wel van de Politie zijn om mij zo te gedragen …'
Waar zij zo snel vandaan
komt is voor mij een raadsel, want ik stond naast een zilverkleurige Mercedes
en de zwarte auto waar zij uitkomt
stond rechts daarnaast voorgesorteerd
om de Paul Krugerlaan op te draaien.
Lida zei nog vlak daarvoor,
dat ik op de linker rijbaan wel verkeerd stond om nog naar rechts te kunnen.
Maar ik ken de snelheid van ons autootje en ik dacht nog, die Mercedes
kan ik hebben omdat ik nog niet helemaal stil stond toen het links voor
mij op groen sprong.
Dat zag Lida gelukkig ook.
Zij doet nu verwoede pogingen het schrijven in het bonnenboekje te stoppen.
‘Ach mevrouw’, smeekt
zij bijna, ‘kunt u niet één keertje …’
Maar de agente heeft het
veel te druk om hierop in te gaan en schrijft driftig door …
‘Uw rijbewijs alstublieft
…’
Door de spanning geef ik
haar mijn betaalpas, maar corrigeer dat onder haar blik snel. Nog mazzel
dat het niet mijn AH bonuskaart is.
Ondertussen ontwaakt het
kruispunt de Zevensprong, het drukste kruispunt van Den Haag. Twee rijen
dik komt het verkeer nu op ons af denderen. Door de aanhouding is nog maar
ruimte op één baan …
‘Komt u er maar tussenuit,
een beetje hier staan …’, zegt de verbalisante nu.
Het lijkt wel of zij nu
inziet dat niet ík, maar zij een levensgevaarlijk situatie heeft
gecreëerd. Zij wil daar net als ik zo snel mogelijk vanaf.
‘U zegt dus dat het groen
was en u wilt het laten voorkomen?’
‘Zeker weten!’, is
mijn antwoord. Zij is maar alleen en wij zijn inmiddels met zijn drieën.
Wel prima dat deze agente
er bovenop zit. Als er iemand een hekel heeft aan het door rood rijden
dan ben ik het wel.Vlug schrijft ze ‘groen’ op en geeft mij de doorslag.
‘Dan
zie ik u daar wel.’
En de situatie bekijkend:
‘Doet
u wel voorzichtig?’
En weg ben ik weer, nu ook
met Rein en Lida, naar onze kerstmaaltijd met Tante Jos van 92 jaar in
haar bejaardenhotel …
Waarom hebben wij eigenlijk
zo’n haast?
Niek
reacties
Eerder
verschenen columns
Écht
niet te filmen!
HAGAZ!NE
HET
DIGITALE
GEWETEN
VAN
DEN
HAAG!
